Witam w drugiej części analizy kart z nowej kampanii do Star Wars Armada. Ta część miała być poświęcona wszystkim scenariuszom ale tekst rozrósł się na tyle, że rozbijemy scenariusze na poszczególne kategorie. Mniejsze kawałki tekstu będą mniejsze i łatwiej strawne. Smacznego!
Najpierw pora na mały aneks do części pierwszej tekstu.
Zanim przejdziemy do terenów mały update w nawiązaniu do poprzedniego tekstu – wiemy już jak działają Miny Zbliżeniowe. Działają jak słabsze miny ze scenariusza Pola Minowe. Gdy okręt skończy ruch w dystansie 1 od miny obrywa atakiem 2 niebieskich kości. Wszelkie trafienia (zwykłe lub krytyczne) generują zakryte karty uszkodzeń. Jednocześnie okręty mogą ostrzeliwać miny, ale tylko jedną sztukę na atak (używając swoich kości pelot, mina ma 1 życia) i ten atak stanowi jeden z dwóch ataków danego okrętu.
Miny jako ulepszenie z karty kosztują 4 pkt i znajdują miejsce w chyba najpowszechniejszym slocie uzbrojenia. Przed grą wystawimy tyle min ile wynosi połowa wartości inżynierii zaokrąglając w dół. Zatem min. 1 na flotyllach i maksymalnie 2 na okrętach większych (nawet Interdictor wystawi tylko 2 sztuki).
Sabine Vren za 4 pkt pozwoli jednorazowo wystawić minę w trakcie gry dość blisko wrogich okrętów i przeszkód.
Czy miny są dobre? Zależy jak ich użyjemy i chyba trzeba tu wzorować się na faktycznym wykorzystaniu min. Trzeba ich używać masowo. Pojedyncze miny mogą być łatwo zniszczone ogniem przeciwlotniczym. Gdy jednak z bliskości od siebie będą 2-3 miny to przeciwnik raczej powinien rozważyć ominięcie tego rejonu niż powolne trałowanie pola minowego. Tu dochodzimy do najważniejszej funkcji pola minowego, które wiele osób błędnie pojmuje jako środek zadawania strat przeciwnikowi. Zasadniczym celem działania pola minowego jest nakierować przeciwnika na taką trasę, która odpowiada broniącemu się (np. zaminować obszar lasu tym samym zmuszając przeciwnika do natarcia przez otwarty teren).
W Armadzie można uzyskać podobny efekt. Takie scenariusze jak Station Assault czy Contested Outpost (czy generalnie jakiekolwiek opierające się na obronie jakiegoś punktu na polu bitwy) można dodatkowo zabezpieczyć minami. Przy takim defensywnym graniu furorę może zacząć robić Interdictor ze swoimi ulepszeniami. Ot, prosty przykład Obrony Placówki: po pierwsze stację dodatkowo przyciągniemy do siebie. Po drugie naprzeciw stacji wystawimy pole grawitacyjnie wyhamowujące przeciwnika w momencie wystawienia się. Dodatkowo by utrudnić przeciwnikowi życie flanki strefy „wyhamowania” obłożymy minami.
Nie wspomnę o scenariuszu Pola Minowe, gdzie można wyroić mrowie ładunków wybuchowych.
Miny można wykorzystać także w formie ofensywnej jako wsparcie swojej floty. Weźmy przykład bardzo popularnej koncepcji floty opartej o 2 niszczyciele klasy Imperial oraz 2 flotylle transportowców. Flota ta ma dużą siłę ognia od frontu, ale oflankowanie jej może stanowić dla niej niemal wyrok śmierci. Możemy jednak potencjalnie wystawić przed grą aż 6 min! To może w zupełności wystarczyć by zabezpieczyć swoje flanki lub, co lepsze, rozmieścić miny tak by „zawęziły” pole bitwy zmuszając przeciwnika by stawił czoła Imperialom od frontu.
Wydaje mi się, że miny będą bronią typu „albo na tony albo wcale”. Po stronie Rebelii ewentualnie może mieszać trochę Sabine Vren ze swoim wystawianiem min w czasie gry (czyli zapewne rzuceniem bombek przed dziób wrogiego okrętu), ale by miny faktycznie działały potrzeba będzie rzucania przynajmniej kilku sztuk na raz na dany obszar.
Exogorthy, czyli kosmiczne robale/dżdżownice
Robale, bo tak je będę dla uproszczenia nazywał staną się istną zmorą wrogich eskadr.
Spotkamy je (jeśli dobrze widzę) tylko w scenariuszach Asteroid Tactics (żółty) i Infested Fields (niebieski) – dość niedużo jak na całe 36 scenariuszy.
Jak jest funkcja robali gdy się pojawią? Cóż, próbują skonsumować wszystkie okoliczne eskadry i robią to nader skutecznie – każda eskadra w dystansie 1 od robala jest atakowana 3 niebieskimi kostkami i jeśli poniesie przynajmniej 1 obrażenie to jest on dezaktywowany po ataku robaczka. WOW...
Oczywiście jest to zwykły atak, więc wszelkie asy posiadające żetony rozproszenia mają szansę wyślizgnąć się exogorthom. Ryzyko latania wokół nich jest jednak znaczne.
Nadmienić tu trzeba, że stwory pojawiają się na koniec rundy oraz atak wykonują dopiero na początku fazy eskadr w kolejnej turze. Oznacza to, że eskadry teoretycznie mają szansę umknąć „konsumpcji” gdy zostaną aktywowane przez okręty w fazie statków. Z drugiej strony exogorthysą dość spore – porównywalne wielkością z większymi polami asteroid. To spore pole do negacji obecności jakichkolwiek eskadr.
Wobec okrętów robal zadaje raptem jedno obrażenie, więc w tym aspekcie zwykłe popularne pole szczątków jest dwa razy bardziej destrukcyjne. Otrzymujemy zatem teren, który stanowi prawdziwy zgryz dla każdego grającego eskadrami, bo jeśli przeciwnik będzie trzymał się terenów to towarzyszyć mu będą bardzo głodni przedstawiciele kosmicznej fauny.
Purrgile, czyli wesołe kosmiczne wielorybki
Wielorybki są wesołe – latają po planszy z prędkością max 2.
Spotkamy je w scenariuszach: Marked for Destruction (czerwony), Abandoned Mining Facility (żółty) i Hyperspace Migration (niebieski).
Gorzej jeśli ktoś postanowi wjechać wielorybowi w siedzenie – wtedy wielorybek przestaje być wesoły i okręt nachodzący dostaje obrażenia równie swojej prędkości. Biorąc pod uwagę, że są one aktywowane poczynając od drugiego gracza oraz że ich szybkość jest porównywalna z prędkością dużych okrętów może się zdarzyć, że waleń będzie napastował duży okręt sprawiając, że cały czas będzie się na nim kończyło ruch. Niezbyt wesoła perspektywa...
Gravity Rift, czyli czarna dziura/studnia grawitacyjna/grawitacyjne coś
Kiedy jedziesz szybko drogą i wpadniesz w dziurę to dzieją się złe rzeczy i na pewno zwolnisz... Tu jest podobnie. To wredny teren, skończenie ruchu na nim automatycznie wyhamowuje okręt do prędkości 0 (ergo, nie używasz żetonów obrony), a w jego pobliżu zwalnia Cię o 1 na potrzeby manewru (do prędkości 0 włącznie).
Mówiąc zatem w skrócie, jak utkniesz w „dziurze” to jesteś w czarnej... dziurze..., bo musisz przyśpieszyć aż o 2 by choć odrobinę się ruszyć. Technicy silników też w okolicy zaburzenia na nic się nie przydadzą, bo manewrów na prędkości 1 po prostu się nie zrobi.
To niebezpieczny, ale i interesujący teren, bo można użyć go jako katapulty do ciaśniejszego skrętu bez zmieniania prędkości. Załóżmy, że chcemy zawrócić np. MC30 lecącym z prędkością 4. MC30 na prędkości 4 to pędzący pocisk. Pocisk który ma zwrotność lodówki. Załóżmy jednak, że skończysz manewr w dystansie 2 od „dziury” (najlepiej za nią, bo łatwiej określić wtedy precyzyjną pozycję okrętu). Następny manewr wykonasz z prędkością 3 co pozwala wykonać dość ciasny zwrot, a potem wrócisz do prędkości 4 po wyjściu z pola grawitacyjnego.
W astrofizyce coś na kształt takiego manewru znane jest jako asysta grawitacyjna:
Przejdźmy jednak do crème de la crème, czyli scenariuszy 
W dzisiejszym odcinku scenariusze ofensywne, czyli tzw. czerwone.
W dzisiejszym odcinku scenariusze ofensywne, czyli tzw. czerwone.
Scenariusz „Ion Storm”
Wystawienie w całości leży po stronie drugiego gracza. Tu jednocześnie jest mały zgryz natury językowej: dokładnie rzecz ujmując jest powiedziane, iż wystawia się wszystkie tereny poza stacją poza dystansem 5 od krawędzi graczy. Można to interpretować na dwa sposoby:
- Stacja nie bierze udziału w grze, reszta terenów wystawiana jest poza dystansem 5
- Wszystkie tereny poza stacją wystawiane są poza dystansem 5, ale ograniczenie to nie tyczy się stacji
Brace yourselves, shitstorm is comming...
Rozsądek skłania ku wariantowi pierwszemu jako wynikającemu logicznie z toku zdania i takiej interpretacji będę się trzymał w analizie niżej. Mamy zatem raptem 5 terenów, które w grze będą odgrywać dość istotną rolę, bo okręty będą musiały się trzymać dość blisko nich.
Brak obecności w pobliżu terenu skutkuje otrzymaniem żetonu celu, a te mogą być wykorzystywane przez przeciwnika do punktowania poprzez wykorzystanie efekty krytycznego, który jest nader korzystny, bo albo zapunktujesz 15pkt za żeton ze scenariusza albo broniący się okręt utraci dodatkową tarczę w broniącej się strefie lub jeden z żetonów rozkazów. Dobra wiadomość dla okrętów jest też taka, że używając rozkazu napraw można żeton zdjąć z siebie.
Sytuacja zatem prezentuje się następująco - drugi gracz rozmieszcza przeszkody wedle swojego uznania co de facto powoduje, że niemal każdy strzał w okręty pierwszego gracza może punktować i to w niemały sposób (bo atakujący pierwszy gracz będzie musiał lecieć przez otwarty teren biorąc karne żetony). Te żetony celu poza efektem z naprawiania nie są zdejmowane po ataku więc można pokusić się o double arc’owanie i podwójne punktowanie w turze (wyobraźcie sobie, że przy szczęśliwym strzale mały Gozanti spłaca z nawiązką, a CR90 niewiele brakuje) .Z drugiej strony pierwszy gracz co prawda raczej nie zapunktuje za scenariusz, ale nadal może używać efektu krytycznego ze scenariusza do drążenia tarcz przeciwnika czy zdejmowania mu żetonów rozkazów (flotylle z Comms Net będą zatem nader użyteczne).
Pierwszy gracz przeprwadzajacy szarżę lekkiej brygady by czym prędzej dopaść wroga.
„Ion storm” może dać drugiemu graczowi bardzo dużo punktów. Oczywiście jednak wszystko będzie zależeć od tego jak zachowa się pierwszy gracz – to scenariusz, który wymaga ostrzeliwania się flot (w przeciwieństwie np. do scenariuszy polegających na kontroli terenu).
Jeśli pierwszy gracz podejdzie drugiego i w czasie podejścia zdejmie z siebie żeton celu (rozkaz naprawy choćby z żetonu) to scenariusz będzie jedynie promował gwałtowniejsze starcia okrętów. Jeśli flota pierwszego gracza będzie miała Damage Control Officer, który neguje wszelkie efekty krytyczne to oficer ten będzie dosłownie na wagę złota tutaj. No i nie zapominajmy, że pierwszy gracz może wobec defensywnego wystawienia przeciwnika stwierdzić, że w sumie przegrana 5-6 jest dobrym wynikiem 
Jakie floty mogą lubić ten scenariusz?
Na pewno bardzo specyficzne typy flot – te które mają dużo żetonów (np. dzięki specyficznym ulepszeniom lub admirałom jak Gharm lub Tarkin), Damage Control Officera lub liczące na możliwie wielokrotne punktowanie i to jak najszybciej. Jest typ floty, która może spełnić nawet te wszystkie warunki – Super Star Destroyer.
Zawsze będzie blisko jakiegoś terenu, zawsze ma pod dostatkiem żetonów dzięki byciu Huge Shipem.Może też dostatecznie szybko zacząć ostrzeliwać przeciwnika licząc na punktowanie z żetonów i zadawanie dodatkowych strat przeciwnikowi. No i Damage Control Officer jest na nim nader użytecznym ulepszeniem.
To dobry i bardzo zrównoważony scenariusz w mojej opinii. Może nawet aż za bardzo zrównoważony Pamiętajmy, że posiadanie inicjatywy w Armadzie ma spore znaczenie i swoistym zrównoważeniem tego aspektu gry jest fakt, iż scenariusze bardziej wspierają drugiego gracza. W tym scenariuszu ta pomoc jest jednak minimalna – wystawienie terenów jest dobra pomocą, ale efekt krytyczny pozwalający punktować to broń obosieczna. Na pewno jest to dobry scenariusz dla bardzo wąskiego grona flot, ale waśnie dla nich może być ekstremalnie dobry.
Pamiętajmy, że posiadanie inicjatywy w Armadzie ma spore znaczenie i swoistym zrównoważeniem tego aspektu gry jest fakt, iż scenariusze bardziej wspierają drugiego gracza. W tym scenariuszu ta pomoc jest jednak minimalna – wystawienie terenów jest dobra pomocą, ale efekt krytyczny pozwalający punktować to broń obosieczna. Na pewno jest to dobry scenariusz dla bardzo wąskiego grona flot, ale waśnie dla nich może być ekstremalnie dobry.
Scenariusz „Marked for Destruction”
"Albowiem jestem tu, na tym niepewnym oceanie po to, żeby zarabiać na życie zabijaniem wielorybów, a nie po to, by one zarabiały na życie, zabijając mnie."
Pierwszy oficer Starbuck
„Moby Dick” Harmana Melville’a
Tak moi drodzy, była już astrofizyka, teraz czas na literaturę amerykańską Pora na scenariusz gdzie to wieloryby polują na okręty.
Pora na scenariusz gdzie to wieloryby polują na okręty.
Wielki Dick może Cię nieźle szturchnąć w tym scenariuszu 
Po pierwsze – mało terenów, raptem dwie chmury pyłu, 2 wielorybki (agresywne, agresywne wielorybki) i 2 pola szczątków. Drugi gracz wystawi de facto 4 spośród nich.
Po drugie – to kolejny scenariusz ze specjalnym efektem krytycznym. Tym razem takim, który sprawia, że lokalne kosmiczne walenie mogą „zaatakować” okręt wroga, wygenerować dodatkowe punkt i zadać uszkodzenia. Problem z tym, że by zadać ten efekt trzeba być w bliskim lub średnim zasięgu, a to już często nader niebezpieczne zasięgi.
Oddzielną rzeczą będzie, że każdy gracz będzie sterował tylko jednym wielorybem w turze. Musi on też móc zaatakować w cel z żetonem celu. No i musi skończyć od okrętu po ruchu swoim w dystansie 1. Wow, sporo zmiennych, a dorobek punktowy raczej będzie z tego niewielki...
To ciekawy scenariusz, ale raczej z kategorii gier klimatycznych, a nie stricte turniejowych. Ot, coś w stylu Blockade Run – sympatyczny scenariusz, ale gdy chcesz ugrać trochę punktów to są zdecydowanie lepsze opcje.
Scenariusz „Rift Assault”
Kolejny scenariusz z nowym terenem w roli głównej (i dobrze!).
Zacznijmy od specyfikacji terenu wyrwy grawitacyjnej w tym scenariuszu. Tutaj to dosłownie czarna dziura. Nie dość, że wyhamowuje Cię zgodnie z normalnymi zasadami tego terenu to jeszcze gdy statek jest w dystansie 1-2 na prędkości 1 lub mniejszej to dostaje zakrytą kartę uszkodzeń. Zatem de facto stanie na kotwicy w tym rejonie jest bardzo niewskazane. Kogo to może zaboleć? Głównie lotniskowce, które mogłyby korzystać z riftu jako kotwicowiska (w normalnych warunkach jakiś lotniskowiec mógłby teoretycznie iść z prędkością 1 koło pola grawitacyjnego, ale faktycznie nie ruszałby się, bo obszar go spowalnia – doskonała sytuacja gdy chcesz mieć aktywne żetony obrony i jednocześnie nie zbliżać się do wrogich okrętów).
Następne bardzo wredna zasada specjalna scenariusza. Po raz kolejny, jeśli nie jesteś blisko terenów i jesteś celem ataku to możesz dostać żeton celu (kosztem kości z jakimś symbolem). Ten z kolei pozawala na zmianę kości na wynik celności lub pojedyńczego trafienia dla pierwszego gracza lub DOWOLNEGO wyniku dla drugiego gracza. Co ważne – to wszystko można zrobić w tym samym ataku! Dodatkowo taka zmiana daje atakującemu 10pkt.
Zobaczmy jak coś takiego prezentuje się w praktyce:
Imperialny niszczyciel gwiezdny klasy Imperial Cymon refit (załóżmy na potrzeby testu, że bez innych ulepszeń) atakuje bateriami dziobowymi (5 czerwonych kości) flotyllę GR75 na dalekim zasięgu.Zalicza pudło, 3pojedyńcze trafienia i trafienie krytyczne. Przyjmijmy, że GR-75 leci sobie środkiem stołu i nie ma w okolicy żadnych przeszkód.
Imperial zdejmuje jedną kość z trafieniem i przydziela żeton celu. Następnie zmienia kość z pudłem na wynik z celnością. W ten sposób na pewno trafi flotyllę i zada jej obrażenia.
Dziura wokół której lepiej się strzela...
Weźmy pod uwagę, ze mówimy tu o gołym okręcie (bez żadnych ulepszeń), który na dalekim zasięgu zadał przeciwnikowi znaczne obrażenia. To może być straszny scenariusz do grania, strasznie krwawy i z dużą liczbą punktów do ugrania (bo nie tak łatwo cały czas być w dystansie 1 od jakiegoś terenu). Flotylle będą spadać już na dalekim zasięgu, okręty bez Elektronicznych Środków Przeciwdziałania będą karcone przez wpadające wyniki celności.
Paradoksalnie Super star Destroyer dobrze będzie wychodził na tym scenariuszu ze względu na swoją masę (gdzie będzie przy terenie).
Dla flot opartych na okrętach z małą osłoną lotniczą lub w ogóle bez nie będzie to scenariusz z wyższej pułki – godna alternatywa dla Advanced Gunnery czy Most Wanted. Bardzo podobny do Ion Storm, ale moim zdaniem zdecydowanie lepszy, bo pozawala na dużo większą swobodę w wykonywaniu wszelakich kombinacji uwzględniających scenariusz oraz posiadane karty ulepszeń. Ponadto wydaje mi się, że biorąc pod uwagę normalne wystawienie pierwszy gracz chętniej będzie gotów atakować w tej misji niż w przypadku Ion Storm.
W zasadzie ten scenariusz polubi każda flota mająca okręty, których celem jest prowadzenie ognia do przeciwnika, a nie aktywowanie eskadr. Interdictor z Disposable Capacitors, CR90 z TRC, wszelkie duże okręty nastawione na zastrzelenie wroga.
Scenariusz „Suprise attack”
Mieliśmy już zajęcia z astrofizyki i z literatury amerykańskiej. Pora na lekcję historii.
Tak, mógłbym tu wstawić link do jakiejś sceny z filmu „Pearl Harbour” Michaela Baya, ale... no kochani... szanujmy się trochę... Lepiej zobaczcie coś wartościowego.
Zatem, atak z zaskoczenia flotę stojącą na kotwicy i nieprzygotowaną do walki. Scenariusz niby jasno pokazujący kto tu atakuje, ale jednak to stroną agresywną jest drugi gracz.Zacznijmy od wystawienia – flota drugiego gracza musi lecieć dość wolno, a w dodatku jego okręt flagowy jest niebezpiecznie wysunięty do tyłu. To już stawia pierwszego gracza w niekomfortowej sytuacji.
Cios jednak spada później, bo oto drugi gracz na trzy pierwsze tury wyznacza rozkazy, które oznaczać będą rajdy w danych turach na WSZYSTKIE okręty przeciwnika. Mają one reprezentować nieprzygotowanie floty do obrony. To ogromna rzecz – rajdy do tej pory były uciążliwą, ale i rzadko używaną mechaniką. Co więcej w normalnych warunkach na turę wpadał jeden rajd – to niewiele i łatwo flotyllą z Siecią Łączności można było zanegować taki atak. Tu rajdy są wszędzie.
Tora, tora, tora!!!
Co jednak może to oznaczać dla floty pierwszego gracza?
Manewrowość floty może być znacznie obniżona, aktywacja eskadr może praktycznie przestać istnieć, a naprawy mogą być niemożliwe do wykonania. Tego scenariusza może bać się każda flota. Floty lotniskowców mogą zostać sparaliżowane nie mogąc efektywnie atakować, zespoły mobilnych okrętów są uwiązane na niskiej prędkości, istnieje potencjalne (ale i nader realne) ryzyko utraty swojego flagowca. Będąc pierwszym graczem startuje się tu z bardzo niekorzystnej pozycji.
Jak jednak zaradzić tym zagrożeniom? Na pewno pomogą jednostki wsparcia takie jak flotylle z Comms net. Przekazany żeton pomoże pozbyć się irytującego rajdu przynajmniej w danej turze. Podobnie wszelkie ulepszenia/admirałowie generujący żetony. To nie rozwiąże wszystkich problemów floty (bo np. zamiast od razu aktywować lotniskowiec trzeba poczekać aż flotylla wspomoże Cię żetonem), ale jest to zawsze coś.
Pamiętajmy też, że jeśli pierwszy gracz nie musi wystawiać swojego okrętu flagowego defensywnie (tj. na stacji od strony swojej krawędzi). Może wystawić flagowiec w otoczeniu eskadr w stronę przeciwnika – niemal w połowie stołu! Ten okręt będzie sam, ale może zadać spore straty drugiemu graczowi.
Na tym scenariusz może zyskać większość flot – to swoista próba odwrócenia przegranej inicjatywy na swoją korzyść. Są jednak 3 floty, które mogą bardzo skorzystać na tym bardzo mocno:
- Super Star Destroyer –możliwość sięgnięcia wrogiego flagowca ogniem swoich baterii już w pierwszej turze to ogromny bonus, a SSD ze swoim wystawieniem ma szansę osiągnąć ten cel
- floty z Interdictorem – z wyposażeniem w projektory G7-X zerujące prędkość początkową przeciwnika w pewnym obszarze i ustawiając rajdy na 3x manewrowanie wrogi flagowiec możemy mieć na talerzu
- floty admirała Raddusa – fakt, wyskakując z nadprzestrzeni nadal okręt zacznie z połową prędkości (deployment to deployment ) gdy będzie się pierwszym gracze ale niezależnie od tego czy mamy inicjatywę czy nie Raddus może tu być bardzo potężnym przeciwnikiem
) gdy będzie się pierwszym gracze ale niezależnie od tego czy mamy inicjatywę czy nie Raddus może tu być bardzo potężnym przeciwnikiem
To może być bardzo dobry scenariusz gdy Twoja flota obawia się przede wszystkim wrogich mobilnych flot (preferujących też zaczynanie i kończenie tury) oraz flot z silnym kontyngentem lotniczym.
To tyle na dzisiaj. Nowe tereny będą stanowić sporą odmianę w scenariuszach. Szkoda tylko, że nie ma scenariuszy gdzie gracze mogą wybrać rozstawienie np. 5-7 terenów spośród dowolnej puli przy zachowaniu np. limitu danych kopii (np. tylko jedna stacja). To by na pewno dodało smaku rozgrywce, bo można by dobierać teren pod swoją flotę.
Nowe scenariusze też robią solidne wrażenie a to dopiero 1/3 nowych misji. W kolejnej części przekonamy się co będą sobą prezentować scenariusze defensywne (żółte).
autor Kubbek
drobna korekta Zorg
drobna korekta Zorg
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz